ΠΟΣΟ ΚΑΛΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ Ή ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΑ/Ο ΖΕΙΣ;

Είναι ο άνθρωπος σου και θα ήθελες πολύ να ζήσεις όλο το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί του.

Ζήσατε τόσες πολλές, κοινές εμπειρίες οι οποίες είναι μοναδικές γιατί δεν ξέρεις εάν θα καταφέρεις ποτέ να βιώσεις ξανά την ένταση τους.

Τη γέννηση των παιδιών σας, γάμους φίλων, δυσκολίες, χαρές. Και σε όλα υπήρξατε ένα τεράστιο κεφάλαιο ο ένας στη ζωή του άλλου. Πάντα μαζί.

Μεγαλώσατε, ωριμάσατε, αλλάξατε. Γίνατε άλλοι άνθρωποι. Είναι απόλυτα λογικό αφού ως οντότητες και παρόλο που δεν το αντιλαμβανόμαστε άμεσα, αλλάζουμε μέρα με τη μέρα.

Κι έρχεται μια στιγμή, που βλέπετε όλα αυτά που σας ενώνουν και όλα αυτά που σας χωρίζουν. Τις μεγάλες διαφορές. Κάποιος από τους δυο το συνειδητοποιεί πιο γρήγορα από τον άλλο και κάπου εκεί, η απόσταση και το χάσμα μεγαλώνουν.

Από την εμπειρία σου, θα το ξέρεις πως,σ’ έναν γάμο, τα δύσκολα ξεπερνιούνται, όμως οι καθημερινές συνήθειες, η ρουτίνα, τα δεδομένα, είναι το δύσκολο μέρος που μπορεί να καταστρέψει πολλά. Και ξυπνάς μια μέρα, δίπλα από έναν άνθρωπο τον οποίο γνωρίζεις μα και δεν γνωρίζεις!

Γιατί δεν θέλησες ποτέ να δεις τις αλλαγές του μα ούτε και να τις δεχτείς. Γιατί είναι πολύ ενάντια στη δική σου αλήθεια και το δικό σου εγώ… Και η απόσταση μεγαλώνει.

Δεν καταλαβαίνετε πόσο πολύ αλλάξατε, μέχρι να έρθει η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται, τη διαφορετικότητα σας.

Πλέον δεν γελάς με τα αστεία του και σε κουράζουν πολλά. Όσα σας δένουν, άλλα τόσα σας χωρίζουν. Ξέρεις πως είναι ο άνθρωπος σου, όμως κάτι έχει αλλάξει.

 

Θες να περάσεις στην επόμενη φάση κι όμως αισθάνεσαι έντονα τα δεσμά της συνήθειας.

Είναι πολύ δύσκολο πράγμα η ρουτίνα. Είναι πολύ δύσκολες οι σχέσεις. Θέλουν καθημερινή δουλειά αλλιώς χάνεις τον άλλο κι ας κοιμάστε στο ίδιο κρεβάτι.

Εάν δεν παρατηρείς καθημερινά τον άνθρωπο σου, εάν δεν ρωτάς λεπτομέρειες για τη ζωή του, εάν αρκείστε απλά στις υποχρεώσεις που σας ενώνουν, τότε να ξέρεις πως ο άντρας ή η γυναίκα που έχεις παντρευτεί, δεν υπάρχει πια. Και αλήθεια, τι θα κάνεις τότε;

Θα παλέψεις να το σώσεις, ή θα δώσεις το ελεύθερο για να γνωριστείτε και πάλι από την αρχή;

Και τότε, θα διαπιστώσεις, πως ζεις με έναν άνθρωπο τον οποίο δεν γνωρίζεις!

Και όχι, μην βιαστείς να ρίξεις ευθύνες. Δεν χρειάζεται να φταίει κάποιος. Μόνο να αντιληφθείς και να δεχτείς, πως, αλλάζουν οι άνθρωποι μάτια μου και καλύτερα να μην κλείσεις τα μάτια σε αυτό. Θα είστε αθεράπευτα δυστυχισμένοι τότε και οι δυο.