Είναι από τους ανθρώπους που δεν το βάζουν κάτω. Που στην κάθε δυσκολία, θα βρουν το θετικό στοιχείο.
Αγαπά τη ζωή και αυτό κατάφερε να το μεταφέρει και στους γύρω του μέσα από τα χρώματα και τους πίνακες του. Ο Αντρέας Ιωαννίδης γνωστός σε όλο τον κόσμο ως ARTISTE ANTRE είδε τη ζωή του να αλλάζει, όμως πάλεψε για το καλύτερο. Και τα κατάφερε δίνοντας σήμερα έμπνευση και μαθήματα ζωής σε όλους μας. Αξίζει να διαβάζεις την ιστορία του.
Με τη δύναμη της ψυχής από την Κύπρο στο Λούβρο.
Ο Αντρέας Ιωαννίδης είναι ένας πραγματικός μαχητής της ζωής. Μια ήρεμη δύναμη που δεν το βάζει κάτω. Η ιστορία του μας πάει πίσω αρκετά χρόνια. Είναι 42 χρόνων, πρόσφυγας από την Έγκωμη Αμμοχώστου και νυν κάτοικος Μενεού. Παντρεμένος με μιαν υπέροχη σύζυγο και τρία παιδιά.
Εγώ τον θυμάμαι από μικρό παιδί να παίζει ποδόσφαιρο και να φτάνει μέχρι και την Α’ κατηγορία, εκεί όπου ήταν η μεγάλη του αγάπη η Νέα Σαλαμίνα. Τελειώνοντας την Τεχνική Σχολή δίνει εξετάσεις και περνά με υποτροφία σε Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά ο ίδιος την απέρριψε λόγω του ποδοσφαίρου.
Τα τελευταία 25 χρόνια ασχολείται με την τέχνη γενικά. Αρχικά με τη διακόσμηση και τα μπογιατίσματα.
Όμως τα πράγματα δεν παίρνουν πάντα την τροπή που θέλουμε. Η ζωή μας παίζει πολλά παιχνίδια.
Πριν 7 χρόνια παθαίνει ηλεκτροπληξία με αποτέλεσμα να του αφήσει μόνιμη αισθητοκινητική πολυνευροπάθεια με συχνά λιποθυμικά επεισόδια τα οποία συνοδεύονται με έντονους πόνους και δυνατές ζαλάδες. Η ηλεκτροπληξία όπως ο ίδιος αναφέρει γίνεται η αφορμή για να ασχοληθεί περισσότερο με τη ζωγραφική. Το είχε ως χόμπι που του έφερνε ακόμα ένα εισόδημα στο σπίτι. Περνά από μια φάση κατάθλιψης και αρχίζει να επισκέπτεται Ψυχίατρο. Οι περισσότεροι στο άκουσμα της λέξης ψυχίατρος παγώνουν. Όμως ο Αντρέας νιώθει ευγνώμων για το δικό του γιατρό Δρ Βερεσιέ γιατί του άνοιξε άλλες πόρτες. Του πρότεινε να αρχίσει να κάνει κάτι όπως για παράδειγμα τη ζωγραφική, για να νιώθει ο ίδιος πως ξεφεύγει από το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρεί. Μας αναφέρει πως είχε πει αρχικά στο γιατρό πως το είχε σαν χόμπι, αλλά όχι σε εντατικούς ρυθμούς. Επιπλέον, διάβαζε ανέκαθεν βιβλία ψυχολογίας και έτσι μπορούσε να τα μεταφέρει στα έργα του μέσω της ζωγραφικής. Ο γιατρός ενθουσιάστηκε με την ιδέα και του ζήτησε να δει τα έργα του. Έμεινε άναυδος με τα έργα του Αντρέα και τον διαβεβαίωσε πως θα ήταν δίπλα του. Έτσι συνέχισε να δημιουργεί με ακόμη περισσότερη δύναμη και πείσμα σε αυτό που αγαπούσε.
Αρχικά ήθελε να προωθήσει τα έργα του και να μπει στις κυπριακές γκαλερί. Όπως μας λέει ο ίδιος όμως παντού του έκλειναν τις πόρτες. Πρώτα τα έργα του έγιναν γνωστά στο εξωτερικό και μετά στην Κύπρο. Μας εξηγεί πως αυτό δεν ήταν εφικτό να γίνει στην Κύπρο αφού προτιμούν τους καλλιτέχνες να έχουν ένα πτυχίο ή δίπλωμα. Έχει στο βιογραφικό του αυτή τη στιγμή 55 εκθέσεις, οι οποίες οι πλείστες ήταν στο εξωτερικό.
Παρόλα αυτά όμως καταφέρνει να φτάσει η φήμη του αφού έργα του εκθέτονται και στο Μουσείο του Λούβρου (Caarousel De Louvre). Μετά ήρθε και η αναγνώριση στη Κύπρο όπου έργο του βρίσκεται στην Κρατική Πινακοθήκη Κύπρου. Αξίζει να αναφέρουμε ότι συμμετείχε στη διεθνή έκθεση που έγινε στην Κορέα προς τιμή της Βασίλισσας, τη διεθνή έκθεση που πραγματοποιήθηκε στην Πάτοβα, τη διάκριση της πρώτης θέσης καθώς και την επιλογή έργου του από διεθνή εταιρεία αρωμάτων που δημιούργησε άρωμα προς τιμή του πίνακα του με την ονομασία του έργου του. Το συγκεκριμένο πωλείται σε Κορέα και Ιταλία.
Ο τρόπος που μας αναλύει την μεγάλη του αγάπη δεν περιγράφεται. Μας αναφέρει πως η ζωγραφική μέσα από τα χρώματα γίνεται από μόνη της ψυχοθεραπεία. Βοηθά τον άνθρωπο να ασχολείται με το χρώμα, να δημιουργεί διότι καταφέρνεις να ταξιδεύεις και να μην σκέφτεσαι τα προβλήματα σου. Αυτό είναι θεραπεία για τους ανθρώπους που περνούν από κατάθλιψη.
Επίσης, μας λέει πως όλοι όσοι αγοράζουν τα έργα του μπαίνουν σε βαθιά μηνύματα της ψυχής. Λατρεύει τα χρώματα, αλλά μας αναφέρει πως δεν του αρέσει το μαύρο χρώμα.
Το δικό του μήνυμα που θέλει να περάσει τώρα στα 42 του χρόνια και μετά από 25 χρόνια εμπειρίας είναι πως ποτέ δεν τα παρατάμε. Μας εξηγεί πως το μυαλό είναι μια φωτογραφική που καταγράφει στιγμές. Αν κατά τη διάρκεια της μέρας καταγράφεις θετικά μηνύματα, τότε θα είσαι αισιόδοξος και θα αγαπάς αυτό που λέγεται ζωή. Αν όμως καταγράφεις άσχημες στιγμές, τότε θα είσαι απαισιόδοξος και αγχωμένος.
Ευχή του είναι πως θα ήθελε να δημιουργήσει ένα σύλλογο ή σύνδεσμο ο οποίος να έχει να κάνει με τη ζωγραφική για να μπορεί και ο ίδιος με τη σειρά του βοηθήσει και άλλο κόσμο που ίσως να περνούν διάφορα προβλήματα με τη ψυχολογία τους ή θέματα υγείας όπως ο ίδιος. Μας επισημάνει πως επειδή και ο ίδιος είναι παθών μπορεί να μπει στη ψυχολογία του άλλου και να καταλάβει τι περνά κάποιος. Το έζησε στη πράξη και το βιώνει καθημερινά στο δικό του αγώνα.