Θαυμάζω τις γυναίκες. Ξέρω πως όταν ενώνουν δυνάμεις, όταν στηρίζουν η μία την άλλη, όταν είναι ειλικρινείς και δεν κακιώνονται, μπορούν στ΄αλήθεια να κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο.
Γνώρισα λογιών γυναίκες. Γυναίκες που περιμένουν από έναν άντρα να κάνει πράγματα γι αυτές, γυναίκες που προτιμούν να βαδίζουν στη ζώνη ασφαλείας τους κι ας είναι δυστυχισμένες. Δεν θα άλλαζαν όμως με τίποτα τα υλικά αγαθά που τους παρέχει ο σύντροφος τους κι ας μην τον ερωτεύτηκαν ποτέ. Γνώρισα γυναίκες που δεν τόλμησαν ποτέ να ακολουθήσουν τα όνειρα τους… Και μιλούν για τη ζωή που θα μπορούσαν να έχουν… Μα δεν παίρνουν ποτέ την απόφαση να την κυνηγήσουν. Και γνώρισα γυναίκες που γεννήθηκαν μέσα από τις στάχτες τους, που πείσμωσαν στα γεγονότα της ζωής τους και συνέχισαν να χαμογελούν, γυναίκες που δεν συμβιβάστηκαν και που προσπάθησαν ξανά και ξανά για όλα όσα τους αξίζουν.
Αυτές τις γυναίκες, τις θαυμάζω πάντα λίγο παραπάνω. Και ξέρεις γιατί; Γιατί εκπέμπουν μια λάμψη σε όλους μας που δεν μπορεί, σε παρασύρει και προς το δικό σου καλό. Ενώ άλλοι τις χτύπησαν πισώπλατα, ενώ η ίδια η ζωή τους έδωσε χαστούκια, αυτές με αισιοδοξία, με πίστη στον εαυτό τους, με δύναμη, τα κατάφεραν.
Κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τον πόνο, κατάφεραν να συγχωρήσουν, κατάφεραν να συνεχίσουν. Και ξέρεις… Δεν το έκαναν για κανέναν άλλο. Το έκαναν για τον εαυτό τους.
Αυτές οι γυναίκες είναι συχνά μητέρες και φέρνουν εις πέρας πολλούς ρόλους.
Αυτές οι γυναίκες είναι για μένα οι καθημερινές ηρωίδες της ζωής μας.