Άρπαξες κρυολόγημα και τώρα σου έχει μείνει ένας βήχας που σταματημό δεν έχει.
Μέχρι κι εγώ που μένω δύο τετράγωνα απόσταση από το σπίτι σου ακούω το κούχου-κούχου σου που αυξομειώνεται και παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Αυτό δεν είναι βήξιμο, χορωδία κόκορα-όρνιθας-κορακιού είναι χρυσό μου και πανέμορφό μου κορίτσι.
Ναι, μας έχεις πρήξει ή μάλλον έχεις τρελάνει τον κακόμοιρο τον άνδρα σου που ξυπνά στις 6 το πρωί για δουλειά. Αρρώστησες και σε καταλαβαίνω. Περαστικά να είναι, αλλά μέχρι να επανέλθεις, άσε μας βρε πουλάκι μου να κοιμηθούμε… Πάμε στο γραφείο και μοιάζουμε λες και ξεσαλώναμε όλο το βράδυ σε συνεχή μπαρότσαρκα.
Σους, κουβέντα δεν θέλω. Θα ετοιμάσεις μία μικρή βαλίτσα με όλα τα απαραίτητα και κάθε βράδυ θα πηγαίνεις να κοιμάσαι γλυκά και όμορφα στο πατρικό σου. Μην τολμήσεις να μου πεις ότι θα ενοχλείς τους γονείς σου, αφού όλη μέρα ξελαρυγγιάζεσαι όταν τους μιλάς. Μεγάλοι είναι οι άνθρωποι, λογικό είναι να έχουν και κάποια μικρή ή και τεράστια απώλεια ακοής. Καλά, δεν είναι και κωφοί, αλλά πίστεψέ με ούτε που θα πάρουν χαμπάρι τον “ονειρικό” ξερόβηχά σου, άσε που θα σου φτιάχνουν και τις σουπίτσες και τα τσαγάκια σου.
Άντε τυχερούλα, σκέψου το, γίνεται! Κάνε λίγο γρήγορα όμως, πριν μετακομίσει ο άνδρας σου σε άλλα μέρη μαγικά… Και να σου πω, αν τυχόν και δεν έχεις πατρικό, πάρε με ένα τηλέφωνο για να σε ρωτήσω κάτι πολύ σημαντικό. Εντάξει, δεν είναι και κάτι επείγον, μπορώ να αμολήσω την ερωτησούλα από τώρα:Ο άνδρας σου είναι ωραίος ή κανένα μπάζο;
Ρωτάω από περιέργεια, διότι είμαι πρόθυμη να τον φιλοξενήσω στο δικό μου σπίτι για λίγες μέρες, αν δεν αποφασίσεις να πας επιτέλους σε κανένα γιατρό…