Η θεία είναι αυτή που δεν χαλά χατήρια.
Η θεία επιτρέπει λίγη σοκολάτα παραπάνω. Και με μεγάλη της χαρά, κάθεται στα πατώματα και με όρεξη υπακούει σε ότι της ζητηθεί από τους μπόμπιρες που φέρνουν τα πάνω κάτω στην οικογένεια. Και ναι, λέει και μικρά ψεματάκια αν χρειαστεί για να γλυτώσει από το «μάλωμα» τους μικρούς ζαβολιάρηδες!
Πόσο σπουδαίο να είσαι θεία… Είναι τόσο μεγάλη τιμή… Είτε έχεις δικά σου παιδιά, είτε το παιδί του αδερφού ή της αδερφής σου, είναι και το «δικό» σου παιδί, η ανιδιοτελής και απεριόριστη αγάπη, ξυπνά μέσα μας τόσο δυνατά και αληθινά συναισθήματα.
Και όταν βρίσκεσαι με αυτό το μικρό ανθρωπάκι, ότι άλλο σε προβληματίζει βρίσκεται ξαφνικά και τόσο εύκολα σε δεύτερη μοίρα. Γιατί τα πάντα μπορούν να περιμένουν για λίγο όταν τα παιδικά τους χαμόγελα και τα χαριτωμένα χεράκια τους, ζητούν ανυπόμονα φιλιές και αγκαλιές από τη θεία.
Βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια και είναι να σαν γεννιέσαι ξανά!
Ας αναφερθώ και σε αυτή την απεριόριστη χαρά όταν σε φωνάζει «Τία» για πρώτη φορά. Με αυτή την υπέροχη, αθώα, γεμάτη αγάπη φωνούλα! Σαν να μην υπάρχει καλύτερη λέξη ακόμη και στο πιο πλούσιο λεξιλόγιο!
Οι στιγμές σας είναι δικές σας. Με έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας που μόνο οι θείες με τα ανηψάκια μπορούν να καταλαβαίνουν. Ο εαυτός σου που δείχνει να μεταμορφώνεται σε κάποια άλλη, απλά γιατί μαζί με αυτό το μωρό, γίνεσαι πολύ καλύτερος άνθρωπος.
Μακάρι να μπορούσες να τους χαρίσεις τον κόσμο όλο! Τους προσφέρεις όμως μοναδικές στιγμές που μόνο με τη θεία μπορούν να βιώσουν. Οι ατελείωτες στιγμές με τις ζαβολιές. Γιατί είναι πάντοτε τόσο χαριτωμένες και πώς να τα μαλώσεις ή να τους αρνηθείς οτιδήποτε.
Οι χαζοθείες σαν κι εμάς θα έπρεπε να έχουμε μια μέρα αφιερωμένη σε αυτή την απέραντη αγάπη που υπάρχει για τα ανιψάκια μας. Όχι πώς το χρειαζόμαστε για να τους δείξουμε πόσο πολύτιμοι μας είναι, μα νά, αφορμή γυρεύουμε!
Απλά να υπάρχει αυτή η μέρα, που οι θείες θα είχαν την ευκαιρία να καλομάθουν ακόμη λίγο παραπάνω τα αγαπημένα τους ανηψάκια.
Γράφει η Μαρίνα Αβραάμ