Με τόση «τελειότητα» τριγύρω, ξεχνάμε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Παρασυρόμαστε σε πρότυπα κι όλα αυτά που μας κάνουν να ξεφεύγουμε από την αλήθεια μας, από το τι είμαστε. Ωραία η ζωή, όμως ακόμη καλύτερη και αυθεντική όταν έχεις το θάρρος να είσαι ο εαυτός σου. Γιατί μπορεί πραγματικά να είσαι τόσο ξεχωριστός και ιδιαίτερος που να εμπνέεις τους γύρω σου.
Σπουδαίος είναι ο άνθρωπος που μπορεί να αγαπά χωρίς ανταλλάγματα, σπουδαία είναι η μητέρα που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της με τόσες δυσκολίες, σπουδαίος είναι ο οικογενειάρχης που δουλεύει τόσες ώρες για να καταφέρει να φτάσει στο σπίτι του και να χαθεί στην αγκαλιά και τα γέλια των δικών του ανθρώπων.
Δεν χρειάζεται να κάνουν όλοι μεγάλα πράγματα για να είναι σπουδαίοι. Γιατί είναι κι αυτές οι απλές, καθημερινές πράξεις γεμάτη αγάπη, αλληλεγγύη, ενδιαφέρον που σε αφήνουν αξέχαστο και στις καρδιές των υπολοίπων.
Έχουμε μάθει να δείχνουμε το πρόσωπο μας μέσα από φίλτρα. Και αυτό καθόλου άσχημο δεν είναι. Απλά ξεχνάμε ότι αυτό που μένει δεν είναι μόνο η ομορφιά αλλά και η ανθρωπιά μας. Κρυβόμαστε πίσω από μικρές και μεγάλες οθόνες και φτιάχνουμε έναν κόσμο στα μέτρα μας. Έναν κόσμο στον οποίο αν τσαλακωθείς, πάει, την πάτησες.
Απομακρυνόμαστε και θέλουμε να γίνουμε απλά τέλειοι. Ή να δείχνουμε τέλειοι. Κι ας είμαστε κομμάτια μέσα μας. Άνθρωποι είμαστε. Όχι ρυθμισμένα ρομπότ. Αν πέσεις δεν είναι ντροπή. Αν αποτύχεις δεν σημαίνει κάτι. Αντιθέτως, θα είσαι παράδειγμα για πολλή κόσμο γύρω σου γιατί πολύ απλά, δεν το έβαλες κάτω. Και τα κατάφερες να συνεχίσεις, να ξεχωρίσεις.
Μην ξεχνάς να είσαι άνθρωπος…