Τις τελευταίες βδομάδες, βλέπουμε να παρουσιάζονται μπροστά μας, νοσταλγικές εικόνες από άλλη εποχή.
Οικογένειες και εμπόροι, οι οποίοι αναγκάστηκαν να αφήσουν τη δουλειά τους, άλλοι ζαχαροπλάστες, άλλοι οι οποίοι έχουν καλλιέργιες, πήραν αυτοκίνητο, έβγαλαν άδειες και επαναφέρουν κάτι που συνέβαινε πριν από περίπου 20 χρόνια.
Να παιρνούν από τις γειτονιές και να διαλαλούν την πραμάτεια τους. Μιλήσαμε με έναν, ο οποίος φτιάχνει ψωμιά, κουλούρια και γλυκά και μας είπε πως οι συνθήκες τον ανάγκασαν μαζί με το γιο του να αρχίσουν να πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα.
“Δούλευα πολλά χρόνια σε ξενοδοχείο. Πλέον δεν υπάρχουν δουλειές. Δεν μπορούσα να μείνω άπραγος. Πήρα τις κατάλληλες άδειες και ξεκίνησα να τρέχω τη δουλειά μου. Τα έξοδα μεγαλώνουν και κάτι έπρεπε να κάνω. Μου αρέσει αυτό. Θυμάμαι πόσο ωραία είναι η επικοινωνία με τον κόσμο”.