Οι μεγάλες διαφορές της καθημερινότητας κατοίκων σε χωριά και σε πόλεις. Έξι γυναίκες, μιλούν στο Dolce για το πώς βιώνουν τις νέες συνθήκες η κάθε μία από τη δική της οπτική…
Εύη, Λεμεσό: Εγώ με μωρό και άντρα στο σπίτι ο οποίος έρχεται όταν πεινάσει!! Η ζωή στην πόλη δεν υπάρχει, για εμένα τουλάχιστον. Δεν πάω πουθενά. Μόνο στο σούπερμαρκετ για τα απαραίτητα και αυτό μία φορά τη βδομάδα. Είμαι όλη μέρα στο σπίτι και ασχολούμαι με τις δουλειές και το μωρό. Του έχω συνέχεια έγνοια για να μην χτυπήσει ή αρρωστήσει. Πάμε καμιά φορά βόλτα στο πάρκο για να δει τα πουλιά, τα σαλιγκάρια, τα γατάκια. Αρκετό από το χρόνο του τον αφιερώνει στο tablet. Είναι ο μόνος τρόπος για να μπορώ να ασχοληθώ κι εγώ με τα του σπιτιού.
Φλώρα, Λάρνακα: Με έχει κουράσει η καραντίνα γιατί νιώθω αρκετά περιορισμένη. Αναγκαστικά δουλεύω από το σπίτι και είναι πολύ δύσκολο. Είσαι συγκεντρωμένη στη δουλειά, μετά πρέπει να σηκωθείς να μαγειρέψεις γιατί η οικογένεια αρχίζει να πεινά και έπειτα να συγυρίσεις. Και να βρεις και πάλι τη διάθεση και το κουράγιο να συνεχίσεις να δουλεύεις ότι άφησες στη μέση…
Ιωάννα, Λευκωσία: Αναγκάστηκα να μείνω στο σπίτι με το που άρχισε όλο αυτό με τον κορωνοϊο. Λόγω υγείας κυρίως έπρεπε να περιοριστώ. Είναι δύσκολο, όμως το παλεύω…
Μαρία, Λεμεσός: Είναι πολύ κουραστικό όλο αυτό με μωρά στο σπίτι. Έμενα σε διαμέρισμα και μετακομίσαμε οικογενειακώς στο σπίτι της μαμάς μου για να μπορούν να βγαίνουν έστω για λίγο στην αυλή.
Κάτια, Χωριο: Η ζωή στο χωριό είναι σίγουρα πολύ διαφορετική. Υπάρχει χώρος εκτός σπιτιού για να περπατήσεις, να αναπνεύσεις, να βοηθήσεις λίγο το μυαλό να καθαρίσει…
Έμιλη, Χωριό: Θα ακουστώ περίεργη εάν πω ότι ήταν η ευκαιρία να χαμηλώσουμε λίγο τους τόνους; Τα παιδιά στη γειτονιά μας έχουν σίγουρα περιορίσει τις βόλτες τους στις γειτονιές και δεν ακούμε τις παιδικές φωνές και γέλια τους. Παρόλα αυτά είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα από ότι μου λεν και οι φίλες μου που μένουν σε πόλη. Μπορείς να περπατήσεις, να περιποιηθείς τον κήπο σου, να ασχοληθείς με πράγματα που τόσο καιρό αμελούσες. Τα πάντα είναι ήρεμα και όμορφα. Μου έχει λείψει όμως η καθημερινότητα μας και το να μπορείς να πάρεις το αυτοκίνητο και να βρεθείς με μια φίλη ή έναν δικό σου άνθρωπο.