Και να ‘μαστε στο σημείο, που Κύπριοι, με δική τους βούληση, παίρνουν τα ηνία, προσπαθώντας να αλλάξουν προς το καλύτερο, με δικές τους πρωτοβουλίες την κατάσταση που επικρατεί με τα αδέσποτα.
Είδαμε το πιο πάνω και σκεφτήκαμε πως ναι, υπάρχει ελπίδα, όταν βλέπουμε όλο και περισσότερους φιλόζωους στο νησί μας, να παίρνουν τα ηνία και με δικές τους πρωτοβουλίες, να προσπαθούν για να αλλάξει το σοβαρό θέμα με τα αδέσποτα που υπάρχει στο νησί μας.
Ο Κύπριος, με δικά του έξοδα, με δικούς του κόπους, δεν κλείνει ούτε μάτια αλλά ούτε και αυτιά και προσπαθεί καθημερινά με πολλές προσπάθειες και προσωπικά έξοδα, να μαζεύει αδέσποτα που συναντά στο δρόμο του, λέγοντας μας μάλιστα, πως αυτή τη στιγμή, έχει περίπου 50 σκύλους. Ιδιαίτερα σε χωριά, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα, αφού συχνά, Κοινοτικά Συμβούλια και όχι μόνο, κλείνουν ερμητικά τα μάτια, ενώ ακούμε και σε πολλές περιπτώσεις για ευθανασίες σκύλων για να “καθαρίζει ο τόπος”, όπως λένε.
Και δεν είναι ο μόνος που προσπαθεί. Απλώς, το πρόβλημα είναι τόσο τεράστιο, που χρειάζονται πια δραστικές λύσεις για να αλλάξει η νοοτροπία στο νησί μας. Το θετικό, βλέποντας την πιο κάτω εικόνα, είναι πως ανάμεσα μας υπάρχουν οι Κύπριοι, νέοι αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία, που αγαπούν τα ζώα και ξέρουν πώς, όταν προσπαθούμε από λίγο ο κάθε ένας, έστω και στο ελάχιστο, μπορούμε να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση προς το καλύτερο. Εάν χρειαστεί και μόνοι μας. Η εικόνα με το σκύλο στο νερό, αφήνει μόνο τις καλύτερες εντυπώσεις. Γιατί σε κάθε περίπτωση, μπορούν να βρεθούν λύσεις. Ας δούμε και το παράδειγμα της Ολλανδίας, που είναι πλέον η χώρα πρότυπο, χωρίς αδέσποτα. Άραγε, ακούει κανείς; Γιατί αυτά τα παιδιά, που μόνα μαζεύουν τα αδέσποτα, μέχρι πότε θα έχουν αντοχές να το συνεχίσουν;
