Ενάμιση χρόνο, τρεις διαφορετικοί προπονητές για τους νέους, σχεδόν πάντα η ίδια ενδεκάδα, πάνω κάτω και οι ίδιες αλλαγές.
Η πρώτη απορία που σου έρχεται στο μυαλό, είναι: Όλοι οι προπονητές, έβλεπαν ακριβώς το ίδιο στους παίχτες τους, ή υπήρχε «θείος» παράγοντας ο οποίος λάμβανε αποφάσεις… Κάποιοι παίχτες, σε ολόκληρο πρωτάθλημα δεν έπαιξαν ποτέ. Δεν ένιωσαν ποτέ μέλος στην ίδια τους την ομάδα. Δεν είναι να αναρωτιέσαι, που όταν πετυχαίνουν τέρμα, δεν πανηγυρίζουν όπως μάθαμε στα τόσα χρόνια, όπως ξέρουμε.
Ο ίδιος ο κύριος Βέσκο, είπε θα έδινε χρόνο σε όσους αδικήθηκαν. Να μην φύγουν από την ομάδα τους. Να μείνουν και τα πράγματα θα αλλάξουν. Έμειναν, τα λόγια όμως αποδείχτηκαν του αέρα, αφού τα δεδομένα παρέμειναν ως έχουν.
Όλοι οι παίχτες αγαπούν αυτό με το οποίο ασχολούνται. Όλοι παίζουν από μικροί, όλοι είχαν κατά τη διάρκεια των χρόνων, τα πάνω και τα κάτω τους. Δεν θα γίνουν όλοι ποδοσφαιριστές, όμως σε μια ιδανική ακαδημία (όνειρο απατηλό; ), θα άξιζε στον κάθε έναν ανεξαιρέτως να δοκιμαστεί, να αποδείξει και να καταλάβει και ο ίδιος στο τέλος της μέρας, εάν θέλει όντως να βρίσκεται στα γήπεδα. Στο κάτω κάτω, πως κρίνεις μια ομάδα, όταν δεν έχουν όλοι ισότιμο χρόνο…;
Όλοι κάνουν τις ίδιες θυσίες, έχουν στερηθεί στιγμές, εξόδους, ταξίδια, εκδρομές. Τα πάντα για την αγαπημένη τους ομάδα. Τώρα, το πόσο η ομάδα ανταποκρίθηκε και ανταπόδωσε αυτή την αφοσιώση τους, είναι ένα άλλο θέμα. Και ξέρω… This is Cyprus θα μου πείτε…
Τους τελευταίους 2 μήνες, παίχτες εγκατέλειψαν.
Κίνητρο κανένα, πάθος κανένα, καμία προσπάθεια. Ούτε από τους μεν ούτε από τους δε. Γιατί είτε αποδείξουν την αξία τους είτε όχι, είτε πηγαίνουν στις προπονήσεις τους είτε όχι, ένα είναι το μόνο σίγουρο: Αυτοί οι οποίοι παίζουν, παίζουν. Αυτοί οι οποίοι δεν παίζουν, δεν παίζουν. Δεν έχει καμία σημασία εάν είσαι καλός παίχτης, εάν είσαι μέτριος παίχτης, εάν βελτιώνεσαι. Δεν έχει καμία σημασία εάν η ομάδα σου κάνει τη μία ήττα μετά την άλλη…. Δεν έχει καμία σημασία, εάν δεν υπάρχει καμία βελτίωση, κανένας καπετάνιος να οδηγήσει την ομάδα. Όχι απαραίτητα στη νίκη, αλλά σε όλα όσα προσφέρει το ποδόσφαιρο.
Η ομαδικότητα έχει χαθεί. Ξέρω τι θα πείτε…. This is Cyprus….
Μια ομάδα, μια μεγάλη ιστορία. Ακούει άραγε κανείς; Θα δοθεί άραγε η ευκαιρία σε όλους τους παίχτες; Τροφή για σκέψη και ερωτήματα για να απαντηθούν.