Nιωθω πάντα άσχημα όταν σταματώ να μιλώ με κάποιον, όταν κλείνει άδοξα ενας κύκλος, πόσο μάλλον μαζί σου.
Πάει καιρός που γυροφερνει στο μυαλό μου το πως θα αρχιζα αυτο το μήνυμα. Τι να σου γράψω; Είσαι καλά; Τι κάνεις; Αλλάξαμε σίγουρα και οι δυο.
Δεν είμαστε πια οι ίδιοι άνθρωποι αν και σίγουρα παραμένει μέσα μας ασβηστη η σπίθα που προδίδει αυτή την αξεπέραστη λάμψη στα μάτια μας.
Δεν θα σε ρωτήσω πως περνάς, μα ούτε και τι κάνεις. Θέλω να σκέφτομαι ότι ζεις μια όμορφη ζωή. Δεν ξέρεις πια τίποτα για μένα όπως ουτε κι εγώ για σένα. Να, απλώς κάποιες φορές σε σκέφτομαι λίγο πιο έντονα από το κανονικό και ίσως να συμβαίνει και σε σένα το ίδιο.
Σου στέλνω παντα αγαπη οταν το νιώσω αυτό.
Ακόμη και μετά από τόσο καιρό αισθάνομαι πως παραμενεις για μένα ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Κρίμα που έπρεπε να έρθουν έτσι τα πράγματα ομως, ποιος ξέρει, πάντα όλα γίνονται για το καλο μας.
Οταν συνεχίζεις να νοιάζεσαι τόσο έντονα κάποιον, πάει να πει πως η αγαπη ηταν αληθινή. Σωστά;
Τι σε ρωτώ τώρα κι εσένα.
Καλά ειμαστε πλέον κι εσύ κι εγώ και η ζωή προχωρα μπροστά μας φερνοντας μας αντιμέτωπους με τις σωστές και λάθος επιλογές μας. Με τις καινούριες της προκλήσεις. Δεν είμαι δύσκολος άνθρωπος, μα ούτε και κακός. Δεν μπορώ να κρατήσω κακίες αφού θέλω να κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια για το πως φέρομαι στους γύρω μου
Να μου προσέχεις γιατί όμορφα πραγματα θέλω να έχω πάντα στο μυαλο όταν έρχεσαι και τρυπώνεις ανενόχλητα.