Συγγνώμη που χάνομαι μα να, φέτος αποφάσισα να με φροντίσω εμένα.
Είπα να δω τα πράγματα λίγο διαφορετικά και να μου δώσω την ευκαιρία να κάνω παύση από ανθρώπους και θεματάκια που γέμιζαν άσκοπα το μυαλό μου.
Συγγνώμη που χάνομαι μα να, ένιωθα ότι έμενα στάσιμη σε κάτι που τελικά δεν ήμουν εγώ. Δεν ήταν και το καλύτερο μου. Νομίζω πήρα το μάθημα μου όμως και έτσι τώρα, προχωρώ.
Συγγνώμη που χάνομαι μα να, σκέφτηκα πως καλό θα ήταν να μην αναλώνομαι άλλο. Δεν υπάρχει και κάτι νέο για να ασχοληθώ σε ότι αφορά εμάς. Δεν το επιδίωξα και δεν δείχνει να με νοιάζει κιόλας.
Βλέπεις, ο χρόνος δεν μας χαρίζεται και εγώ μέχρι σήμερα, παρ΄όλο που τον εκτιμούσα, χάριζα περισσότερες στιγμές σε καταστάσεις που στο τέλος της μέρας, έδινα μονάχα εγώ.
Δεν μετρούσα βεβαίως, όμως αισθάνθηκα πως στέρεψα.
Συγγνώμη που χάνομαι μα να… Γνώρισα καινούριους ανθρώπους οι οποίοι μου χάρισαν τέτοιες εμπειρίες που νιώθω πως δεν έχω χώρο για σένα. Γεμίζω με καινούριες εικόνες και αισθάνομαι τόσο έντονα, όμορφα συναισθήματα που πλημμυρίζουν όλο μου το είναι.
Συγγνώμη που χάνομαι μα να, αν θυμάσαι με έκανες να αισθάνομαι πως δεν μου αξίζει να αγαπηθώ… Και τελικά, να που αγαπώ και αγαπιέμαι.
Συγγνώμη που χάνομαι, δεν το κάνω επιτήδες μα γέμισα με τόσα πολλά την καθημερινότητα μου που όταν πάω να σε σκεφτώ, κάτι άλλο σου κλέβει το ρόλο τον πρωταγωνιστικό και σαν σκιά σβήνεις.
Συγγνώμη που δεν είμαι τόσο διαθέσιμη όσο σε συνήθισα, να αλλάζω το πρόγραμμα μου για σένα επειδή το ζήτησες… Μα τώρα έχω άλλα πράγματα που κερδίζουν την αμέριστη προσοχή μου.
Συγγνώμη που χάνομαι και δεν επιμένω…
Συγγνώμη που χάνομαι και χαμογελώ…
Δεν ήταν εύκολο, μα να μαι. Δεν ήταν ούτε κι ακατόρθωτο… Δεν ξέρω ποιος είσαι τώρα πια… Δεν ξέρεις ούτε κι εσύ πολλά πλέον για μένα…
Συγγνώμη που χάνομαι μα να… Η ζωή τρέχει και εγώ απολαμβάνω το κάθε λεπτό.