Την θυμάμαι πάντα να χαμογελά. Πάντα να έχει χρόνο για εμάς. Και να φροντίζει να γεμίζει τα παιδικά μας χρόνια με μυρωδιές, εμπειρίες, όμορφες αναμνήσεις, σπιτικές συνταγές, παιχνίδια, τραγούδια.
Γράφει η Μαρίνα Αβραάμ
Μου έχεις δώσει τόσες πολλές, ποιοτικές στιγμές που με συντροφεύουν κάθε μέρα. Κι αν μου λείπεις, έχω να θυμάμαι αμέτρητες ιστορίες και στιγμές μαζί σου τις οποίες εσύ κατάφερες να με καλύψουν για μια ζωή.
Συχνά λέω στον εαυτό μου, πώς όταν φεύγει κάποιος μας λείπει όταν αισθανόμαστε τύψεις για το χρόνο που δεν του αφιερώσαμε, για τις στιγμές που δεν ζήσαμε μαζί του. Γιατί γιαγιά μου, εγώ κι εσύ έχουμε ζήσει τόσα πολλά μαζί και αισθάνομαι απέραντα γεμάτη μέσα μου.
Θυμάμαι τα φιλιά και τις τόσο μεγάλες σου αγκαλιές. Σε θυμάμαι να μας αγαπάς χωρίς περιορισμούς, χωρίς όρους, χωρίς ίχνος εγωισμού. Αυτό είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μου έχεις διδάξει. Να αγαπώ τους ανθρώπους γύρω μου με όλη μου την καρδιά. Να τους συγχωρώ και να δίνω δεύτερες ευκαιρίες.
Σ΄ευχαριστώ γιαγιά που με τον τρόπο σου, με έχεις μάθει τόσα πολλά. Κάθε στιγμή μαζί σου ήταν ανεκτίμητη. Ήσουν ένας ξεχωριστός άνθρωπος για όλους μας και μέσα από εσένα καταφέραμε όλοι να νιώσουμε πράγματα που μόνο εσύ ήξερες τον τρόπο.
Για μένα δεν έχεις φύγει ποτέ, γιατί όταν μου λείπεις, σε βρίσκω πάντα μέσα μου να μου χαμογελάς με εκείνο το αληθινό, πανέμορφο χαμόγελο σου και τα γεμάτα από κατανόηση, ειλικρίνεια, ανιδιοτέλεια μάτια σου. Είσαι στ΄αλήθεια ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου. Και έχω να το λέω πάντα και για πάντα.