Γιαγιά μου
Στο λέω και χαμογελω
Νιώθω γεμάτη
Κάθε φορά που θα σε σκεφτώ, ξυπνούν στο μυαλό μου τόσες πολλές, όμορφες εικονες
Εσυ να κάθεσαι στον κήπο και εγώ κάπου εκεί κοντά να σε ακούω να μου μιλάς. Να μου λες για πραγματα που έζησες, τις δυσκολίες, τις χαρές. Να μου δίνεις τις πολύτιμες συμβουλές σου και να με γαληνευεις με την ανιδιοτελή αγάπη και την ηρεμία σου
Γιαγιά μου,
Ήσουν πάντα μια ήρεμη δύναμη. Ένας άνθρωπος που ήξερε να αγαπά, να προσφέρει, να σκορπίζει όσα περισσότερα καλά μπορούσε στους γύρω της.
Αλήθεια γιαγιά, που την έβρισκες τόση αγάπη;
Είχες πάντα έναν καλό λόγο να πεις για όλους μας. Ακόμη και όταν σε στενοχωρουσαμε
Σπουδαία μου γιαγιά. Δεν έχω γνωρίσει πιο αληθινό άνθρωπο από εσένα.
Πολλές φορές σε έχω στο μυαλό μου. Και ξέρεις. Πάντα νιώθω γεμάτη. Πλήρης από σενα.
Έζησα μαζί σου τόσα πολλά.
Και παρόλο που πια δεν είσαι ανάμεσα μας, έχω αμετρητες, έντονες, όμορφες αναμνήσεις μαζί σου που λίγο να τις φέρω στο μυαλό, σε αισθάνομαι παρουσα. Σε βρίσκω ανάμεσα στα λουλούδια που αγαπούσες. Τα κίτρινα τριαντάφυλλα. Σε βρίσκω σε κάθε ροζ βουκεμβίλια που βλέπω. Σε βρίσκω στα μπαχαρικά, στις μυρωδιές που θυμίζουν τα φαγητά της δικής σου κουζίνας που ήταν πάντα τόσο νόστιμα. Γιατί έβαζες πάνω από όλα αγάπη και στο μαγείρεμα. Σε βρίσκω στα χρώματα του γαλάζιου ουρανού γιατί μου θυμίζουν το καθάριο βλέμμα σου.
Γιαγιά μου. Ακόμα και σήμερα που δεν είσαι μαζί μας, με κάνεις να χαμογελώ. Με γεμίζεις με αγάπη. Λυπάμαι για κάθε νέο άνθρωπο στη ζωή μου, που δεν έχει την τύχη να σε γνωρίσει, να σου μιλήσει, να πάρει την ευχή σου.
Λείπεις γιαγιά μου. Λείπεις γιατί σαν κι εσένα δεν υπάρχουν πολλοί. Μα κατάφερες να κρατήσεις τόσο ζωντανή την ύπαρξη σου σε εμάς, που θα μας συντροφεύει για μια ζωή
Από τη Μαρίνα Αβραάμ