Αναπνέω. Τα πάντα έχουν σταματήσει να εξελίσσονται όπως τα συνηθίσαμε μα η ζωή τρέχει, ο χρόνος συνεχίζει ασταμάτητα να προχωρά. Και η μια μέρα υποδέχεται την άλλη…
Τίποτα δεν μπορεί να βάλει παύση στο μεγαλείο της φύσης που μας υπενθυμίζει με τα θαύματα της, τον ήλιο, το φεγγάρι, τα λουλούδια, ότι συνεχίζει ακάθεκτη να μας ανέχεται στην πλάση της.
Κι εσύ αν θες, επιλέγεις… Διαλέγεις να γεμίζεις τις άφθονες στιγμές με δημιουργία, με προσωπικό απολογισμό και βελτίωση, με επικοινωνία με τους ανθρώπους που αγαπάς. Με ξεκαθαρίσματα… Με το να κάνεις μια προσπάθεια να δεις τα πάντα από άλλη οπτική πλευρά.
Ο χρόνος περνά και αντιλαμβάνεσαι καλύτερα το μεγαλείο της ύπαρξης τόσο της δικής σου όσο και των ανθρώπων που νοιάζεσαι.
Έχεις χαμηλώσει τους τόνους και επιλέγεις να βλέπεις τα πάντα γύρω σου με μια θετική ματιά. Ηρεμία… Ασφάλεια…
Σαν η ζωή να μας δίνει μια δεύτερη ευκαιρία για να την ζήσουμε όπως μας αξίζει. Σαν να μας δίνει κάτι από το μεγαλείο της, να αναγεννηθούμε…
Η απλότητα είναι και πάλι στο προσκήνιο. Αποτελούσε πάντα διαχρονική αξία μα ο άνθρωπος, φύση ανήσυχη τείνει κάποτε να το ξεχνά…
Το να αρχίζεις πάλι να παρατηρείς, αποτελεί ξανά προνόμιο…
Το να αγαπάς και να το δείχνεις είναι και πάλι ένα από τα πιο σπουδαία ατού…
Το να συμπαραστέκεσαι και να είσαι ακόμη και από μακριά παρών, είναι δώρο που χαρίζει πρώτα σε σένα ευτυχία και μετά στον παραλήπτη…
Μην τσιγκουνευτείς τα σ’ αγαπώ και τα συγγνώμη. Μην τσιγκουνευτείς τα Μου λείπεις… Τώρα, έχουν ακόμη μεγαλύτερη αξία…
Βλέπεις ξαφνικά και απροσδόκητα, τα ασταμάτητα, έβαλαν παύση… Προσωρινή βέβαια άρα κοίτα να προλάβεις… Να προλάβεις να θυμηθείς ποιος είσαι, τι θες και πώς προχωράς στα καλύτερα που θα φέρεις στη ζωή σου…
Εντός σπιτιού, περιορισμένος για λίγο, αποδεικνύεις στον εαυτό σου τόσα πολλά. Τα πας περίφημα… Γιατί όπως όλοι, βιώνεις πρωτόγνωρες καταστάσεις. Κι όμως, κάθε φορά σηκώνεσαι, προσπαθείς, βελτιώνεσαι… Επιμένεις…
Αφοσιώσου σε αυτά που σε γεμίζουν…
Μην δίνεις άλλο χώρο σε ότι σε αποσυντονίζει ή σε κουράζει… Είναι η ευκαιρία σου για μια νέα αρχή…