Και είναι άνθρωποι τόσο ελεύθεροι και αυθεντικοί, που δεν αφήνουν περιθώρια για κάτι άλλο.
Γράφει η Μαρίνα Αβραάμ
Απολαμβάνω τόσο πολύ αυτές τις μέρες που εάν είσαι σε μια γωνιά και κρυφοκοιτάζεις θα ζηλεύεις. Έχω δίπλα μου πραγματικούς φίλους με τους οποίους μοιράζομαι τη χαρά που έχει πλημμυρίσει το μέσα μου. Λάμπω από ευτυχία και για αυτό δεν ευθύνεται κανείς άλλος παρά μόνο ο ανήσυχος και γεμάτος εαυτός μου. Από ανθρώπους, φιλίες, οικογένεια, στιγμές, βόλτες, συζητήσεις. Πράγματα απλά που βελτιώνουν τόσο πολύ την καθημερινότητα και τη θεωρία μου.
Είμαι η απόλυτα υπεύθυνη της ευτυχίας ή της δυστυχίας μου αναλόγως από τις αποφάσεις και τα πράγματα που επιτρέπω να εισβάλλουν στη ζωή μου. Από τις διαστάσεις που τους δίνω και το πόσο τους επιτρέπω να επηρεάζουν τις σκέψεις και το μυαλό μου το οποίο είναι πλέον καθαρό και με άπλετο χώρο για στιγμές, αναμνήσεις, εμπειρίες, ταξίδια και χρώματα.
Ξέρεις πόσο όμορφο είναι να αισθάνεσαι τέτοια ευφορία; Το ένιωσες ποτέ;
Εάν όχι εύχομαι να το ψάξεις, να το εμπιστευτείς και να το δουλέψεις. Εύχομαι να το αισθανθείς. Να βγεις λίγο από την comfort ζώνη και να διεκδικήσεις τα χαμόγελα που σου ανήκουν και αυτά που μπορείς να σκορπίσεις σε όσους πραγματικά τα αξίζουν.
Μπορείς να φανταστείς πόσα χαστούκια έφαγα για να φτάσω εδώ. Ένα από αυτά ήσουν κι εσύ. Περασμένα σίγουρα ναι, ξεχασμένα μπορεί όχι και τόσο όμως σίγουρα πρόκειται για μαθήματα ζωής. Και λάθη έκανα και ανασφάλειες βίωσα και στιγμές καθώς και συμπεριφορά που δεν μου άξιζαν ανέχτηκα. Είμαι παντελώς ανθρώπινη και είδα τελικά πόση δύναμη μπορώ να έχω. Μοιάζουν όμως όλα μακρινά μπροστά σε αυτά που εκτίμησα, σε αυτά που έχω, όλα όσα διαθέτω κι όλα αυτά που ονειρεύομαι και για τα οποία μέρα με τη μέρα δουλεύω.
Εύχομαι να βρεις έστω και λίγη από την ηρεμία που αισθάνομαι. Μόνο τότε θα αντιληφθείς για τι πράγμα μιλάω.