Αγαπημένη μανούλα, έχεις τόσα πολλά να τρέξεις καθημερινά κι όμως τα πας πάντα περίφημα. Ακόμη και τις στιγμές που λυγίζεις, που θες να κλάψεις μόνη στο μπάνιο, που ξεχνάς πότε ήταν η τελευταία φορά που αφιέρωσες λίγο χρόνο στον εαυτό σου για να νιώσεις και πάλι γυναίκα.
Γράφει η Μαρίνα Αβραάμ
Ξεχνάς πώς είναι να κοιμάσαι ένα ολόκληρο οχτάωρο, πώς είναι να απολαμβάνεις το μπάνιο σου, πώς είναι ακόμη και να αρρωσταίνεις! Κι όμως και πάλι, δεν το αλλάζεις με τίποτα στον κόσμο όλο αυτό που ζεις.
Πρωινό ξύπνημα, σιγύρισμα του σπιτιού, παιδιά που κλαίνε, φωνάζουν, γελούν και θέλουν το κάθε ένα και κάτι άλλο, το ρολόι να δείχνει τον χρόνο που λιγοστεύει και μια μαμά, στο κέντρο του κόσμου που πρέπει να φτάσει έγκαιρα στο σχολείο και έπειτα, απόλυτα περιποιημένη, σαν να μην προηγήθηκε τίποτα προηγουμένως, να βρίσκεται ευδιάθετη και γεμάτη ενέργεια στη δουλειά.
Σου μοιάζει σαν μια ταινία που δείχνει πως από λεπτό σε λεπτό, η πρωταγωνίστρια θα πάρει ανάσα ή θα ξυπνήσει από κάποιο όνειρο. Πρόκειται όμως για καθημερινές συνήθειες τόσων και τόσων μαμάδων ανάμεσα μας οι οποίες έχουν αποδείξει στο πέρασμα των χρόνων πως όλα τα μπορούν κι ας είναι εξουθενωμένες στο τέλος της μέρας.
Ο πιο σπουδαίος ρόλος της γυναίκας είναι αυτός της μητέρας. Και κανείς δεν θα έρθει να στον διδάξει παρά μόνο εσύ στον εαυτό σου. Μέσα από τα λάθη σου, μέσα από τα σωστά σου. Από τη σχέση που καθε μέρα αναπτύσσεις με τα παιδιά σου. Στα δύσκολα, στα εύκολα, στα χτυπήματα, στις επιτυχίες μα και τις αποτυχίες. Τα παιδιά σου θα σου διδάσκουν πολλά καθημερινά και θα τους διδάσκεις κι εσύ άλλα τόσα. Ο ρόλος της μαμάς δεν τελειώνει ποτέ αφού τρέχει όπως ακριβώς και η ζωή. Με νέες εμπειρίες, νέες περιπέτειες, νέες προκλήσεις.
Η μάνα, είναι μάνα σε κάθε περίπτωση.
Μάνα που επιλέγει να μένει στο σπίτι, μάνα που επιλέγει να συνεχίζει να επενδύει και στην καριέρα της, μάνα που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της. Και οι ευθύνες μοιάζουν να μην τελειώνουν ποτέ, ακόμη κι όταν μεγαλώσουν. Όταν τα παρατηρείς περήφανα, θυμίζοντας τους πως εσύ είσαι πάντα εκεί. Γιατί παίρνεις ανάσες μέσα από τις χαρές, τα γέλια τους, από κάθε μικρό και μεγάλο επίτευγμα.
Τα πρώτα χρόνια ενός μωρού είναι τόσο όμορφα και δύσκολα μαζί. Κι εσύ είσαι ο καπετάνιος αφού πολλά χρειάζεται να περνούν από τα δικά σου χέρια. Κουράζεσαι, νιώθεις πως δεν είσαι καλή μάνα, προσπαθείς περισσότερο, χαίρεσαι, είσαι πλήρης. Όλα τα συναισθήματα, έντονα μαζεμένα στη σημαντικότερη σχέση ζωης, μητέρας και παιδιών.
Όλα άλλαξαν στη ζωή σου κι όμως, είναι σαν να ξεκίνησες μόλις να ζεις. Μέσα από τον ερχομό ενός παιδιού, που σου δείχνει πόσο μπορείς να αγαπήσεις, που σου ξυπνά αισθήματα που τόσο καιρό, υπήρχαν μέσα σου όμως έδειχναν να κοιμούνται.
Είσαι μάνα, είσαι το κέντρο του κόσμου, είσαι και superwoman!