Η Μαρούλα Καμέρη, η συνεργάτης του The Fetal Medicine Center είναι η αγαπημένη μαία των γυναικών η οποία είναι δίπλα σε εκατοντάδες γυναίκες στα 45 χρόνια πορείας της βιώνοντας κάθε μέρα μαζί τους το μεγαλύτερο θαύμα της φύσης.
Μια συζήτηση με τη Μαρίνα Αβραάμ
Φωτογραφίες: Μάριος Ασκάνης
Μία από τις σημαντικότερες και αξέχαστες εμπειρίες για την κάθε γυναίκα, είναι η εγκυμοσύνη και η γέννηση του παιδιού τους. Ένα αξέχαστο, συγκλονιστικό βίωμα το οποίο θα συζητούν σε όλη τους τη ζωή. Οι γιατροί καθώς και η μαία που βρίσκονται δίπλα τους, είναι ότι σημαντικότερο πριν κρατήσει η μητέρα στην αγκαλιά της για πρώτη φορά το μωράκι της.
Εμείς, παρακολουθήσαμε τα μαθήματα τοκετού με την μαία Μαρούλα Καμέρη και της ζητήσαμε να μας μιλήσει για το λειτούργημα της.
Πόσα χρόνια είστε μαία;
Είμαι 45 χρόνια μαία.
Πώς ξεκίνησε αυτό στη ζωή σας;
Ήταν ένας τομέας που πάντα μου άρεσε. Μόλις τελείωσα το Γυμνάσιο τότε γιατί δεν υπήρχαν τα Λύκεια, πήγα στη σχολή νοσοκόμων και μαιών.
Πόσες μανούλες στηρίξατε δίνοντας τους δύναμη, θάρρος και συμβουλές;
Δεν καταμέτρησα ποτέ, είναι τόσα πολλά τα μωρά και οι μητέρες τους.
Πώς αισθάνεστε κάθε φορά που είστε δίπλα σε μια γυναίκα που γεννά;
Αισθάνομαι με γεμίζει όλο αυτό που γίνεται. Είμαι σε μια δυσκολη στιγμή δίπλα στη γυναίκα κι εκεί που χάνει την αυτοπεποιθηση και τη δύναμη της είμαι μαζί της για να την στηρίξω να της λέω ξανά και ξανά ότι αντέχει. Αντέχει να ξεπεράσει τα όρια της. Όλες οι γυναίκες παιρνούν τα ίδια στάδια στην εγκυμοσύνη και τον τοτεκό όμως η κάθε μία το αντιμετωπίζει πολύ διαφορετικά. Η κάθε περίπτωση είναι μοναδική και παίζουν πολλά ρόλο εκείνη τη στιγμή ακόμη και τα βιώματα της.
Πώς είναι τα δικά σας συναισθήματα κάθε φορά; Μπορεί να είναι πλέον τρόπος ζωής όμως πώς αισθάνεστε όταν καλωσορίζετε στον κόσμο ένα μωράκι;
Έχω πάντα το ίδιο χτυποκάρδι μέχρι να γεννηθεί το μωρό και έπειτα όταν ο γιατρός μας πει πως όλα πήγαν καλά, αισθάνομαι ανακούφιση και ηρεμία. Αυτή η ηρεμία φαίνεται και στο δικό μου πρόσωπο μα και στο πρόσωπο της κάθε γυναίκας που μόλις γέννησε.
Κάθε μέρα παραδίδετε και μαθήματα τοκετού στο The Fetal Medicine Center. Εξηγήστε μου γιατί είναι τόσο σημαντικά.
Τα μαθήματα τοκετού είναι πολύ σημαντικά γιατί βοηθούν τις γυναίκες. Είναι σαν να «ειδικεύονται» σε κάτι και όταν φτάσει η ώρα είναι πάντα πιο έτοιμες γιατί γνωρίζουν.
Είναι σημαντικό να παρακολουθούν τα μαθήματα τοκετού και οι μπαμπάδες; Γιατί είδα και αρκετούς μπαμπάδες να είναι με τις συζύγους τους.
Ναι είναι σημαντικό να είναι παρών γιατί πρόκειται για ομαδική εργασία. Ο τοκετός δεν αφορά μόνο τη γυναίκα. Ζουν μαζί όλη αυτή την εμπειρία, την εγκυμοσύνη. Και είναι σημαντικό να είναι ενωμένοι και να ολοκληρώσουν μαζί αυτή τη διαδρομή. Η γυναίκα θέλει τη στήριξη του άντρα της, της δίνει δύναμη κι αυτο το βλέπω κάθε φορά.
Έχει τύχει μπαμπάς να φοβάται να είναι στον τοκετό με τη γυναίκα του και με τα μαθήματα να αλλάξει γνώμη;
Αρκετοί μπαμπάδες δεν ήθελαν να βρίσκονται αρχικά στην αίθουσα τοκετού, όμως μέσα από τα μαθήματα ήταν χρήσιμοι και άψογοι την ώρα της γέννας δίπλα στη γυναίκα τους. Τις βοηθούν πάντα, τους δίνουν δύναμη. Και αυτό μένει για πάντα στη μνήμη της γυναίκας γιατί την ώρα που γεννά, η ψυχή της είναι ευάλωτη, εκείνη τη στιγμή γράφονται όλα στη ψυχή της. Εάν περάσει καλά στο τοκετό κι έχει βοηθεια και στήριξη, αυτό «γράφεται» στη ψυχή και της μένει για μια ζωή.
Ποια είναι η δική σας άποψη για το θέμα του τοκετού;
Πρόκειται σίγουρα για μια δύσκολη διαδικασία, όταν όμως είσαι ενημερωμένος και ξέρεις τι συμβαίνει στο σώμα, ξέρεις ποιες τεχνικές να ακολουθήσεις και όταν πιστέψεις και η ίδια ότι θα τα καταφέρεις, τότε ο τοκετός γίνεται ομαλά. Είναι μέσα στο DNA της κάθε γυναίκας να τα καταφέρει.
Κάθε πόσο γίνονται τα μαθήματα τοκετού στο The Fetal Medicine Center;
Προτείνουμε στις γυναίκες να τα παρακολουθούν από την 28η εβδομάδα και έπειτα για να είναι φρέσκα στη μνήμη της. Κάθε μέρα είναι διαφορετικό γκρουπ και γίνονται συνολικά 5 μαθήματα, ένα ανα εβδομάδα. Το «ραντεβού» μας κλείνεται κάθε μέρα στις 7 το απόγευμα, εκτός απροόπτου βέβαια, κάποιο τοκετό.
Πως αντιμετωπίζετε την κάθε γυναίκα;
Η κάθε γυναίκα είναι σαν την κόρη μου. Έτσι αισθάνομαι. Τις αγαπώ, τις προσέχω και τις βοηθώ. Αισθάνομαι την αγωνία τους. Τις νιώθω γιατί γέννησα και η ίδια και ξέρω τι είναι ο τοκετός. Όταν με αγκαλιάζουν και με φιλούν, ακόμη και μετά από καιρό που κάπου θα τύχει να συναντηθούμε, με αγκαλιάζουν και με φιλούν και αυτή είναι η αμοιβή μου. Γιατί συνέβαλα να ζήσει μια καλή περιπέτεια.