Σ’ έχω πετύχει δυο – τρεις φορές με παρέες που κατά βάθος το ξέρεις ότι δεν ταιριάζουν ούτε στο χαρακτήρα σου ούτε αναζωογονούν τον εσωτερικό σου κόσμο.
Φίλους και φίλες που ήρθαν και σε βρήκαν τυχαία ή απλώς «γατζώθηκαν» επάνω σου για κάποιο λόγο…
Όχι, μην βιαστείς να με χαρακτηρίσεις καχύποπτο. Δεν είμαι. Λέω τα πράγματα με το όνομα τους. Κάποιες φορές ωμά, άλλες άτσαλα και ναι, πού και πού σου τα σερβίρω με αρωματισμένα μπαχαρικά, έτσι ακριβώς όπως σου αρέσει.
Γίνε βρε παιδί μου λιγάκι επιλεκτικός στις συναναστροφές σου. Δεν λέω να σταματήσεις να είσαι κοινωνικός και έξω καρδιά με όλους, αλλά μην χαρίζεις πολλές ή όλες σχεδόν τις ελεύθερες σου ώρες σε άσκοπες συνομιλίες και τοξικές φιλίες.
Είσαι ένα παιδί με καλή καρδιά και θες πάντα να ακούς τον πόνο, τον προβληματισμό ή ακόμα και τα μπλεξίματα των φίλων σου. Θα σηκώσεις το τηλέφωνο και μία και δυο και τρεις και άλλες τόσες φορές για να τους δώσεις την ευκαιρία να μοιραστούν μαζί σου τις σκέψεις τους. Θα βγεις ακόμα και έξω μαζί τους, έτσι για μια πιο επικοινωνιακή συζήτηση.
Όμως, όταν καληνυχτίζεστε και πηγαίνει ο κάθε ένας στο σπίτι του, εσύ πώς νιώθεις; Τι πήρες από αυτή τη συζήτηση; Άραγε ήταν συνομιλία ή απλώς ένας μακροσκελής και πληκτικός μονόλογος με συνεχείς επαναλήψεις γεγονότων του παρελθόντος; Μήπως τσάκωσες κάπου τον εαυτό σου να αισθάνεται σαν ένας κάλαθος αχρήστων, όπου του πέταξαν γκρίνιες, παράπονα, αρνητική ενέργεια, προβλήματα και άλλα τόσα αρνητικά δεδομένα;
Μην το πάρεις προσωπικά. Δεν μιλάω μόνο για τους φίλους σου, αυτή τη συμπεριφορά μπορείς εύκολα να την εντοπίσεις και μεταξύ μελών της οικογένειας σου ή και εντός του συγγενικού σου κύκλου. Φίλοι-«Φούσκες» δεν είναι μόνο οι άνθρωποι με τους οποίους δεν έχουμε εξ αίματος συγγένεια. Μερικές φορές είναι και κάποιοι θείοι, θείες, ξαδέλφια που σε μία ευάλωτη στιγμή της ζωής τους σε βρήκαν μπροστά τους διαθέσιμο για να τους ακούσεις και να υποστηρίξεις ακόμα και τις παράλογες σκέψεις τους, που είτε προέκυψαν από θυμό είτε από ζήλια είτε από χίλιους άλλους λόγους.
Όταν περάσει αυτή η μπόρα, κάποιοι φεύγουν αμέσως και κάποιοι μένουν για να σε στηρίξουν ψυχή τε και σώματι στις δικές σου δύσκολες στιγμές. Δεν θέλω να σε τρομάξω, αλλά αυτό δεν θα το πράξουν πολλοί. Μερικοί, μόλις κλείσουν οι δικές τους πληγές θα τρέξουν να φύγουν, άλλοι θα σταθούν λιγάκι παραπάνω στην πόρτα και άλλοι θα μείνουν βράχοι δίπλα σου. Οι τελευταίοι θα είναι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού σου… Μην τρομάξεις. Δεν φταίνε αυτοί που έφυγαν. Τόσο είχαν σκοπό να μείνουν στη ζωή σου και τόσο έμειναν. Το ήξερες από την αρχή γιατί σε πλησίασαν και δεν έτρεξες μακριά. Τους άφησες να μπουν για λίγο στη ζωή σου, να κλέψουν κάτι από την ενέργεια σου, να απασχολήσουν τις σκέψεις σου και να σε φορτώσουν με τα δικά τους…
Κι αν σου ξαναπώ να γίνεις λιγάκι επιλεκτικός, ελπίζω να έχεις λάβει το βαθύτερο νόημα…