ΓΡΟΥΣΟΥΖΕΣ ΦΙΛΕΣ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

Κάθομαι και σκέφτομαι (ok, κάποιες φορές σκέφτομαι κι ενώ στέκομαι) ότι όσες φορές έχω μοιραστεί (ή και κουτσομπολεύσει) μία όμορφη στιγμή ή ένα ξεχωριστό γεγονός της ζωής μου με συγκεκριμένα άτομα (για να μην “πετάξω” μερικά γυναικεία ονόματα και γίνει χαμός)… την επόμενη μέρα όλα ισοπεδώθηκαν.

Φαντάσου ένα γυάλινο ποτήρι που πέφτει κάτω αναπάντεχα και γίνεται χίλια κομμάτια ή ένα ποτήρι φραπέ που χύνεται εξαπίνης, λερώνοντας laptop, γραφείο, κουκλίστικα ρούχα και όλο το ατμοσφαιρικό τετράγωνο που φιλοξενεί την υπέροχη παρουσία σου… Κι επειδή θέλω να σε τρομάξω πιο πολύ, φέρε στο νου σου την εικόνα ενός ουρανοξύστη που καταρρέει μετά από κακόβουλη ανατίναξη… Κυριολεκτικά αυτό συμβαίνει και δεν υπερβάλλω (με ξέρεις άλλωστε).

 

Όσες φορές ερωτεύτηκα ένα άνθρωπο (σπάνιο μεν, εφικτό δε), θέλησα να το μοιραστώ με μία-δύο κολλητές… Όσες φορές ξεκίνησα ένα καινούργιο επαγγελματικό εγχείρημα (το λες και άλμα ), ναι και πάλι έτρεξα να το μοιραστώ μαζί τους… Όσες φορές είπα ότι σήμερα ξεκινώ μία σοβαρή δίαιτα, διακόπτωντας την ανεμοδαρμένη και θυελλώδη σχέση μου με το ψυγείο, άρπαξα το τηλεφωνάκι μου για να τους το ανακοινώσω… Ακόμα και ξυστό λαχείο αγόρασα και κάθισα δίπλα τους για να δω την τύχη μου (…την ξεμαλλιασμένη). Άσε, το ξέρω ότι ήδη με έχεις καταχωρίσει στις επαφές σου με το όνομα “γρουσουζομαγνήτης”… (δεν έχεις και άδικο).

 

Δεν ξέρω αν είναι η αύρα τους, ούτε αν κρύβουν μέσα τους καμία γρουσούζα και ταυτόχρονα εκπάγλου καλλονής γριά “μάγισσα”, αλλά σίγουρα κάποια αρνητική ενέργεια μπήκε απροειδοποίητα εντός των “τειχών” τους, “έβαψε” σε ποντικί χρώμα το “πάτωμα” και τα “πλακάκια” τους και τοποθέτησε ξεδιάντροπα και ένα “δίχτυ” που παγιδεύει και καταστρέφει ό,τι όμορφο ακούσουν… Καλά, ούτε εγώ πιστεύω αυτά που γράφω…

 

Θα σου το ξαναπώ και βάλτο καλά στο μυαλό σου. Έχω γρουσούζες φιλενάδες… το αντιλήφθηκα εδώ και χρόνια (εδώ μου αρμόζει και μία μούτζα), το τσέκαρα και το επιβεβαίωσα χιλιάδες φορές και δεν κλείνω ούτε το στοματάκι μου ούτε μαζεύω τα “μπογαλάκια” μου για να φύγω μακριά απ’ αυτές…

 

Είναι πλέον καιρός να κάνω κάτι άμεσα. Όχι για πολύ καιρό… για ένα διάστημα μόνο, μέχρι να κτίσω -όπως ονειρεύομαι- τη δική μου “αυτοκρατορία”. Αν το ρήμα εξαφανίζομαι ή απομακρύνομαι… σου λέει κάτι, τότε κατάλαβες τι προτίθεμαι να πράξω.

 

Κι εσύ αγαπημένη φίλη αναγνώστρια που διάβασες τώρα το κειμενάκι μου, μην ταυτιστείς και προς Θεού μην μου κατεβάσεις τα μουτράκια σου. Δεν είχα εσένα στο μυαλό μου όταν έγραφα αυτές τις γραμμές.