ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΙΛΤΙΑΔΗΣ:ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΣΕ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΜΙΛΑ ΣΤΟ DOLCE

Περάσαμε πολύ δύσκολες μέρες…

Βρισκόμασταν για αποστολή με την ομάδα μου για αγώνα Muay Thai στην Ταϊλάνδη. Ενημερωθήκαμε πως λόγω κορωνοϊού τα πάντα ματαιώνονταν. Όπως και η επιστροφή μας στην Κύπρο…

 

Και τότε, άρχισαν για όλους μας τα δύσκολα. Έντεκα άτομα, από ανήλικους μέχρι ενήλικες, βρεθήκαμε αποκλεισμένοι σε μια ξένη και μακρινή χώρα… Και κυριολεκτικά δεν ξέραμε τι μας ξημερώνει…

 

Μετά από πάρα πολλές προσπάθειες και αμέτρητες μέρες, ξεκίνησε η διαδικασία του επαναπατρισμού μας. Χρειάστηκαν 40 ολόκληρες ώρες για να επιστρέψουμε στα πάτρια εδάφη.

 

Στο αεροδρόμιο Λάρνακας πήραν τη θερμοκρασία μας και τότε μας μετέφεραν σε ξενοδοχείο, δύο λεωφορεία μας χώρισαν με 15 άτομα στο κάθε ένα.

 

Ήταν το πρώτο ξενοδοχείο που μας πήραν και θα σας εξηγήσω όλα όσα βιώσαμε στο χώρο του.

 

Ήταν σαν να μας «έριξαν» απλώς σε έναν χώρο. Άθλια στρώματα, λερωμένα πατώματα, χαλιά, μπάνια. Τα δωμάτια μύριζαν άσχημα.

 

Όταν μας μετέφεραν στα δωμάτια, δεν μας άφηναν να επικοινωνήσουμε ανοίγοντας την πόρτα μας με το διπλανό. Μας φώναζαν.

Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκαν σαν να είμαι φυλακισμένος…

Να μην μπορούμε να επικοινωνήσουμε με το διπλανό μας έχοντας μέτρα απόσταση.

 

Είμαι διαβητικός και το βράδυ, ζήτησα νερό για τα χάπια μου. Μου είπαν δεν υπήρχε νερό και τότε και πάλι δέχτηκα άσχημη συμπεριφορά. Τα έχασα, θύμωσα. Άρχισα να φωνάζω και μου πέταξαν από το επάνω δωμάτιο νερό στο μπαλκόνι μου.

 

Το φαγητό μας το άφηναν έξω απο την πόρτα στο λερωμένο χαλί. Υπήρχε τσάι όμως όχι βραστήρας…

 

Κανένας δεν σκέφτηκε τη ψυχολογία μας που είχαμε ταλαιπωρηθεί τόσο, ταξιδεύοντας 40 ολόκληρες ώρες.

 

Τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα στο συγκεκριμένο χώρο και διαμαρτυρηθήκαμε όλοι αρκετά. Μέχρι που εισακούστηκαν τα θέλω μας και μας μετέφεραν σε άλλο ξενοδοχείο.

 

Και τότε, νιώσαμε επιτέλους άνθρωποι και πάλι. Στην υποδοχή μας είχαν γάντια και αντισηπτικό. Μας εξέτασαν και πήγαμε στα δωμάτια. Τα πάντα είναι καθαρά. Δεν μας λείπει τίποτα και ούτε χρειάζεται να φωνάξουμε για τις βασικές μας ανάγκες. Υπάρχει νερό, δημητριακά, αναψυκτικά. Για πρωινό μας φέρνουν αυγά και αλλαντικά ενώ για μεσημεριανό και βραδινό μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε 3 διαφορετικά πιάτα.

 

Πραγματικά εδώ, αν και καραντίνα και μακριά από τους ανθρώπους και την οικογένεια μας, είμαστε καλά. Μας σέβονται και εμείς το ίδιο.