Η ιστορία της αναγνώστριας μας θα αγγίξει και θα συγκινήσει όλο τον κόσμο.
Ήταν πριν από 4 περίπου χρόνια που ανακάλυψα ότι είχα καρκίνο στο στήθος. Είδα τον κόσμο μου να γκρεμίζεται και φοβήθηκα πολύ. Όχι τόσο για μένα, αλλά για τα παιδιά μου. Αυτά σκέφτηκα αμέσως. Πώς θα τα καταφέρουν σε περίπτωση που δεν εξελιχθούν όλα καλά. Τι θα απογίνουν χωρίς τη μητέρα τους…
Ένιωσα τον κόσμο μου να γκρεμίζεται γιατί με περίμενε ένας μακρύς δρόμος, ένας μεγάλος αγώνας. Που να φανταζόμουν όμως και τις άλλες, σημαντικές απώλειες που θα είχα.
Τις πρώτες μέρες είχα κλειστεί στον εαυτό μου. Δεν ήθελα να το μοιραστώ με κανένα. Χρειαζόμουν χρόνο να το χωνέψω πρώτα η ίδια. Και έπειτα, πήρα την απόφαση να το πω και στον σύζυγο μου. Του άξιζε να γνωρίζει την αλήθεια.
Μόλις του ανακοίνωσα τα νέα, ότι έχω καρκίνο, ένας πάγος κυρίευσε το δωμάτιο. Μια πίκρα, μια απογοήτευση και θυμός. Είδα στα μάτια του θυμό και αποστροφή.
Δεν είπε πολλά, παρά μόνο ότι μου εύχεται να γίνω καλά. Κατάλαβα ότι ήταν απότομο και για τον ίδιο και είπα να δώσω χρόνο για να το χωνέψει. Μέρα με τη μέρα όμως γινόταν απόμακρος, περισσότερο σκεφτικός και το χειρότερο, ήταν πως εκείνο το διάστημα είχε απομακρυνθεί και από τα παιδιά μας.
Έβλεπα την αλήθεια αλλά αρνιόμουν την δεχτώ. Μου ήταν δύσκολο να παραδεχτώ ότι πέραν από το θέμα της υγείας μου θα αντιμετώπιζα μια σημαντική απώλεια, του συζύγου μου.
Δεν με προετοίμασε για τη συνέχεια αν και οι πράξεις του το έδειχναν. Μετά από 2 μήνες περίπου, ετοίμασε τα πράγματα του, μου είπε πως λυπάται και έφυγε. Έφυγε από το σπίτι αφήνοντας με μόνη με δυο παιδιά.
Μου ήταν δύσκολο. Απίστευτα δύσκολο. Μπορείτε να φανταστείτε πόσες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου. Και τα γιατί που έπρεπε να απαντήσω για τα παιδιά μου…
Συνεχώς σκεφτόμουν: Θα τα καταφέρω; Θα τα βγάλω πέρα; Τι να πω στα παιδιά; Κατάλαβα όμως πως έπρεπε να βρω δύναμη. Έπρεπε να αντιμετωπίσω τα δύο αυτά χτυπήματα που με βρήκαν. Πάλεψα, λύγισα, σηκώθηκα. Αντιμετώπισα με πείσμα τον καρκίνο, μέχρι που τα κατάφερα.
Εύχομαι καμία γυναίκα να μην το περάσει αν και ξέρω πώς δεν είμαι μόνη. Γνωρίζω πως δυστυχώς κι άλλες γυναίκες βρέθηκαν στη θέση μου.