Πόσο έντονες είναι οι εποχές ακόμη και για τα παιδιά μας.
Τα γεμίζουμε συχνά με πρέπει, ανασφάλειες, με πάμπολες υποχρεώσεις, με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για να χαλαρώσουν, να αφεθούν, να μιλήσουν με τους φίλους τους.
Δεν γνωρίζουν καν πώς είναι να μαζεύονται στις γειτονιές, να φωνάζουν, να τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, να γίνονται μια παρέα με την μπάλα, με τα ποδήλατα και να παίζουν.
Αυτά ανήκουν πλέον σε άλλες εποχές. Τώρα δίνουν σε άλλα πράγματα σημασία. Υλικά αγαθά κυρίως μιας καταναλωτικής κοινωνίας…
Τις ώρες που βρίσκονται στο σπίτι, είναι μπροστά από μια οθόνη, είτε του κινητού, του tablet, των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Που σίγουρα και αυτά είναι μέρος της ζωής μας απλά να, συχνά χάνουμε το μέτρο. Μικροί και μεγάλοι.
Είναι ο καιρός που οργανώνουμε την επόμενη σχολική χρονιά. Ποιες μέρες και ποια ιδιαίτερα μαθήματα θα παρακολουθούν… Έξτρα χρόνος στα θρανία μπας και μάθουν αυτά που χρειάζεται για να περάσουν στις εξετάσεις τους, να νιώθουν την αυτοπεποίθηση ότι θα πάρουν έναν καλό βαθμό στα διαγωνίσματα τους… Γιατί δυστυχώς στα σχολεία, δεν γίνεται από όλους σωστή δουλειά. (Όχι πάντα βεβαίως αφού υπάρχουν και οι καθηγητές που εμπνέεουν και νοιάζονται).
Χρόνος αφιερωμένος στο πήγαινε έλα. Και για τους γονείς και για τους μαθητές….
Δεν με πειράζει να μην γράψουν καλό βαθμό όταν βλέπω ότι προσπαθούν. Δεν με πειράζει να μην ξενυχτήσουν στο διάβασμα αφού αφιερώνουν τόσες ώρες στις σχολικές αίθουσες και στα έξτρα ιδιαίτερα μαθήματα.
Θέλω να μεγαλώνω ευτυχισμένα παιδιά…
Που προσπαθούν να ανταγωνιστούν μόνο τον εαυτό τους… Γιατί τα μαθαίνω να αγαπούν το μέσα τους…
Θέλω να μεγαλώνω ευτυχισμένα παιδιά….
Που θα βοηθήσουν το διπλανό τους αν το χρειαστεί και δεν θα τον κρίνουν ούτε θα τον κοροϊδέψουν….
Θέλω να μεγαλώνω ευτυχισμένα παιδιά….
Που αντιλαμβάνονται πόσο πολύτιμο δώρο είναι ο χρόνος και φροντίζουν να τον γεμίζουν και με τους φίλους τους…
Θέλω να μεγαλώνω ευτυχισμένα παιδια….
Που ονειρεύονται, που ελπίζουν…
Που δεν θα το βάλουν κάτω γιατί έχουν αποτύχει σε μια εξέταση…. Μα θα ξέρουν ότι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και θα το προσπαθήσουν ξανά…
Θέλω να μεγαλώνω ευτυχισμένα παιδιά…
Και να στηρίζω τα όνειρα τους ακόμη και εάν είναι αντίθετα από τα δικά μου… Να νιώθουν άνετα να με ρωτήσουν κάτι που τους προβληματίζει. Να ξέρουν πως είμαι εκεί για ότι με χρειαστούν.
Θέλω να μεγαλώνω ευτυχισμένα παιδιά που δεν τα κυριεύει το άγχος, που ξέρουν να μοιράζονται, να νοιάζονται, να αγαπούν. Πάνω από όλα να ζουν…. Θέλω να είμαι δίπλα στα βιώματα τους… Να μαθαίνω κι εγώ μέσα από τη δική τους οπτική τα σωστά και λάθος αυτού του κόσμου…