Έλα, αφού σε ξέρω. Γεννήθηκες για να σκίζεις και να πετάς στον κάλαθο αχρήστων (ανακύκλωσης) κάθε είδους πρόσκληση… Τώρα θα με πείσεις ότι θες να πας στο γάμο της κολλητής της αδελφής σου;
Ποτέ. Αδύνατον. Δεν υπάρχει περίπτωση. Μέχρι και η γειτόνισσα της μητέρας σου ακούει τις φωνές σου κάθε φορά που λαμβάνεις μία πρόσκληση. Όχι, δεν είσαι ζηλιάρα, ούτε η κακιά συμπρωταγωνίστρια σε βραζιλιάνικη τηλενουβέλα. Έτσι είσαι εσύ. Δεν σου αρέσουν οι κοινωνικές υποχρεώσεις που πρέπει να σταθείς με το δωδεκάποντο τακούνι στην ουρά περιμένοντας να χαιρετήσεις το ανδρόγυνο.
Τώρα που τα λέμε, μπορείς να βάλεις και πιο χαμηλό παπούτσι, πάλι θα ξεχωρίζεις από την εκπληκτική σου κορμοστασιά. Δεν θα γίνω βαρετή αναλύοντας περισσότερο τους λόγους που δεν θες να πας, αλλά πώς αρνείσαι ευγενικά μια τέτοιου είδους πρόσκληση; Σίγουρα δεν θα πετάξεις ένα άγαρμπο “όχι” κατάμουτρα στο μελλόνυμφο ζευγάρι. Δεν θες με τίποτα να δυσαρεστήσεις αυτούς τους γλυκύτατους ανθρώπους που δεν σου έχουν φταίξει σε τίποτα. Τι δικαιολογία θα τους πεις; Αφού δεν κρύβεσαι ποτέ πίσω από ψέματα, λες την αλήθεια κι ας είναι και βαρυστόμαχη.
Κάθισα και το σκέφτηκα σοβαρά το θέμα. Αφού με τίποτα δεν θες να πας, ούτε στο Μυστήριο ούτε στη δεξίωση, κάνε κάτι άλλο. Πες πολύ ευγενικά ότι έχεις μία άλλη υποχρέωση εκείνη την ημέρα και κάνε ένα τηλεφώνημα στο ζευγάρι, λίγες μέρες μετά από το γάμο. Ναι, ναι, δώσε γενναιόδωρα τις ευχές σου, αφού αρνείσαι πεισματικά να χαρίσεις λίγα λεπτά παρουσίας. Στην τελική, δεν είναι τα δώρα που μετρούν, αλλά τα ειλικρινή λόγια γεμάτα όμορφες και αληθινές ευχές μέσα από την καρδιά και την ψυχή σου.
Τώρα, αν άλλαξες γνώμη και θες να πας, κάνε μου τη χάρη και φόρεσε κάτι που να μην επισκιάζει ούτε το ανδρόγυνο ούτε την πρώτη κουμπάρα που καταξοδεύτηκε για να σταθεί δίπλα από τη νυφούλα.
Για να είμαι και ειλικρινής, βέβαια, εσύ κι ένα απλό black dress (all time classic) να φορέσεις, πάλι θα κλέψεις όλα τα βλέμματα με την ιδιαίτερη αύρα που εκπέμπεις…
Άντε και στα δικά σου και εννοείται πως κι εγώ θα σκίσω την πρόσκληση (πλάκα κάνω)!