ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ

Ήταν η πρώτη φορά που θα έφερνα στον κόσμο ένα μωρό. Είχα διαβάσει αρκετά για τη διαδικασία και άκουγα εμπειρίες άλλων γυναικών.

Δεν ήξερα πώς ακριβώς είναι, τι αισθάνεσαι, πώς το καταλαβαίνεις ότι ήρθε η  στιγμή για τον τοκετό.

Τους τελευταίους μήνες ήμουν ιδιαίτερα αγχωμένη. Ξυπνούσα απότομα στον ύπνο μου και σκεφτόμουν έντρομη ότι θα γεννήσω. «Θα τα καταφέρω; Θα αντέξω τον πόνο; Πονάει πολύ;».

Οι ορμόνες έκαναν το δικό τους παιχνίδι παρόλο που γενικότερα είμαι από τις τυχερές αφού είχα γενικότερα εύκολη εγκυμοσύνη.

Ένιωθα σαν λαγονικό αφού μπορούσα να  μυρίσω τα πάντα, οι φίλοι και ο σύζυγος μου, με πείραζαν ειδική επι του θέματος. Γεύσεις που λάτρευα δεν τις ήθελα πια και φαγητά που δεν μου άρεσαν με τίποτα, είχαν γίνει τα αγαπημένα μου.

Η εγκυμοσύνη είναι όντως μια μοναδική περίοδος για την κάθε γυναίκα. Μια εμπειρία που καμιά μας δεν θα ξεχάσει ποτέ. Έχει πολλές όμορφες στιγμές όπως η πρώτη φορά στο υπερηχογράφημα που θα ακούσεις την καρδιά του μωρού σου να χτυπά.  Η πρώτη φορά που θα το νιώσεις στην κοιλιά σου με την δυνατή του κλωτσιά. Οι στιγμές που η κοιλιά θα γίνεται σαν πέτρα όταν θυμώσεις ή στενοχωρεθείς. Είναι μοναδικά αυτά τα συναισθήματα.

Όταν έφτασε η στιγμή να γεννήσω, αισθανόμουν ένα σφίξιμο στην κοιλιά το οποίο μετά από λίγα δευτερόλεπτα έφευγε. Έπειτα ηρεμούσα και μετά συνέβαινε και πάλι το ίδιο. Το είπα στη μαμά μου και μου είπε ότι γεννάω!

Ξεκινήσαμε για την κλινική ενημερώνοντας το γιατρό. Η μαία με υποδέχτηκε και ευτυχώς που την ήξερα από πριν γιατί το γεγονός ότι την εμπιστευόμουν με καθυσήχαζε.

Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να φτάσει όντως η ώρα του τοκετού. Και ο πόνος ήταν ακριβώς αυτό το πράγμα, ένα δυνατό σφίξιμο στην κοιλιά που έπειτα έφευγε και μετά ερχόταν και πάλι. Όσες ιστορίες και αν σας λένε για τον τοκετό, δεν είναι τόσο τρομαχτικός. Πονάς όντως, όμως ο πόνος δεν είναι ατέλειωτος. Περισσότερη σημασία έχει η ώρα που θα χρειαστείς μέχρι να γεννήσεις, για να μην ταλαιπωρηθείς. Γιατί ο πόνος, είναι πόνος έτσι κι αλλιώς, ένας πόνος όμως που έρχεται και φεύγει.. Ηρεμάς και μετά το νιώθεις και πάλι.