Ποσότητα. Πολλοί άνθρωποι τριγύρω. «Αρπαχτικά», ύπουλοι, συμφεροντολόγοι, διπλοπρόσωποι, υποκριτές, ψεύτες.
Χαρές, γέλια, βαβούρα, ίντριγκες, φασαρία.
Όλοι μας έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο. Αισθάνεσαι πώς όσοι περισσότεροι τριγύρω, τόσο πιο όμορφη είναι και η ζωή σου. Επηρεάζεσαι, εμπιστεύεσαι, συζητάς, προδώνεσαι, απογοητεύεσαι και αναλώνεσαι.
Και έπειτα, ωριμάζοντας, μαθαίνοντας καλύτερα τον εαυτό και τους γύρω σου, βλέπεις σε δύσκολες στιγμές ή στιγμές μεγάλης επιτυχίας, ο περίγυρος σου να μειώνεται.
Και καταλαβαίνεις πολλά μα κυρίως, εάν είσαι πρόθυμος να δεις τη θετική πλευρά της κατάστασης, αντιλαμβάνεσαι ότι ήρθε επιτέλους η στιγμή να πας παρακάτω στη ζωή σου.
Και μετράς στα δάχτυλα τους ανθρώπους σου. Ποιοι έμειναν εκεί ακόμη κι αν πρόσφατα τους έχεις γνωρίσει. Ποιοι χειροκρότησαν τις επιτυχίες σου, ποιοι συμπαραστάθηκαν και ποιοι γέλασαν με την καρδιά τους για κάθε τι που κατάφερες δίνοντας σου την ώθηση να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
Και κάνεις απολογισμό… Και χαμογελάς αφού αισθάνεσαι μέσα σου και πιο γεμάτος και ολοκληρωμένος από ποτέ.
Ποιότητα και όχι ποσότητα… Και αυτό είναι το μεγαλείο του να ξεχωρίζεις τους αληθινούς ανθρώπους της ζωής σου.