Είσαι παράξενη. Είσαι περίεργη. Είσαι διαφορετική.
Photo by Adrianna Calvo from Pexels
Το έχω ακούσει αμέτρητες φορές και το εκλαμβάνω πάντοτε ως κομπλιμεντο. Δεν θέλω ποτέ να μοιάζω με κάποιον άλλο παρά μόνο να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη. Και να μαθαίνω από τους ανθρώπους που θαυμάζω και τους έχω ψηλά.
Είναι ευλογία να υπάρχει έστω και μια φίλη η ένας φίλος, δεσμός, σύντροφος, σύζυγος, κάποιος τέλος πάντων που να μπορεί να καταλαβει τα πάνω και τα κάτω σου χωρίς να σε κρίνει, χωρίς να σε παρεξηγήσει. Να είναι εκεί οταν τον χρειαστείς χωρις να κοιτάξει την ατζέντα του. Να είναι δίπλα σου γιατί ξέρει πως τον χρειάζεσαι.
Δεν είναι τα πολλά λόγια αλλά ούτε και οι μεγάλες πράξεις. Είναι αυτές οι συμπεριφορές όμως που κάνουν τον κάθε ένα από εμάς να αισθάνεται καλά, να νιώθει ασφάλεια δίπλα σε κάποιον άλλον που σημαίνει τόσα πολλά.
Ακόμη και οι δυνατοί άνθρωποι έχουν κάποια στιγμη τα κάτω τους. Νιώθουν μόνοι. Νιώθουν αδύνατοι. Και δεν είναι ντροπή να το εξομολογηθουν στους ανθρώπους γύρω τους που μπορούν να τους ανεβάσουν.
Χρειάζεται να πέσεις για να σηκωθείς. Και κυρίως για να αναθεωρήσεις. Γιατί, για να πας παρακάτω στη ζωή σου οφείλεις να απαλλαγείς τόσο από ανθρώπους που μακριά είστε καλύτερα οσο και από καταστάσεις που γεμίζουν με τοξικότητα το είναι σου. Και μέσα στο πλήθος είναι σημαντικό να υπάρχει ένα άτομο που σε καταλαβαίνει. Που μπορεί να σου δίνει χώρο όταν το έχεις ανάγκη. Που σε ακουει για ώρες να επαναλάμβανεσαι. Ένας άνθρωπος αρκεί για να σου δώσει το προβάδισμα να φέρεις τη νέα αρχή! Για αυτό σ΄ευχαριστώ που υπάρχεις. Που με βρήκες ή σε βρήκα. Σ ευχαριστώ που με κάνεις καλύτερη μέρα με τη μέρα και συμβάλλεις οι μέρες που μοιάζουν ατελείωτες, να εξελίσσονται όσο πιο ανώδυνα γίνεται δείχνοντας μου πως με τους σωστούς ανθρώπους στο πλάι σου, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα.