Οι εικόνες που έχεις στο μυαλό σου για μια γυναίκα που εγκυμονεί, είναι πάντοτε πολύ όμορφες.
Η κάθε γυναίκα που περιμένει να φέρει στον κόσμο το μωρό της διανύει μια μοναδική εμπειρία στη ζωή της. Τα συναισθήματα της είναι πολλά και οι ανησυχίες της ακόμη περισσότερες. Εάν είναι το πρώτο της μωρό, πολλά πράγματα γυροφέρνουν στο μυαλό της όπως το αν θα τα καταφέρει, εάν θα είναι καλή μαμά, αν θα καταλάβει πώς έφτασε η ώρα του τοκετού και άλλα πολλά!
Συχνά ακούει και συζητήσεις ή καλύτερα, εμπειρίες φίλων της οι οποίες την τρομοκρατούν. Η κάθε γυναίκα όμως βιώνει διαφορετικά την εγκυμοσύνη και βεβαίως, διαφορετικά τον τοκετό.
Μια αναγνώστρια, αποκαλύπτει στο Dolce πως αισθανόταν για την εγκυμοσύνη της καθώς και το σώμα της που άλλαζε για να φέρει στον κόσμο το μωρό της.
«Ήθελα πολύ να μείνω έγκυος και προσπαθούσαμε με το σύζυγο μου να τα καταφέρουμε. Έκανα εικόνες με τους 3 μας να είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια, να πηγαίνουμε βόλτες, να απολαμβάνουμε ήσυχα το φαγητό μας, να ξυπνάμε αγκαλιά. Καμία σχέση με την πραγματικότητα βεβαίως αφού όταν έχεις μικρό μωρό είσαι ο τελευταίος που κάθεσαι στο τραπέζι να φας ενώ το θέμα του ύπνου, θεωρείται πλέον πολυτέλεια».
Μας περιγράφει την εμπειρία της και χαμογελά…
«Βέβαια, ότι κι αν σου λέω, τίποτα δεν συγκρίνεται με την τεράστια ευτυχία που αισθάνεται μια γυναίκα η οποία θέλει να γίνει μαμά. Η εγκυμοσύνη μου ήταν αρκετά εύκολη παρόλο που οι ορμόνες έκαναν το δικό τους παιχνίδι. Κάποτε αισθανόμουν ευφορία και άλλες φορές έκλαιγα με το παραμικρό. Ήμουν στον 7ο μήνα καλοκαίρι και η δυσφορία μου ήταν μεγάλη. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, ίδρωνα γενικώς και δεν έδειχνα να έχω αρκετή υπομονή. Αισθανόμουν όμορφα και άσχημα μαζί. Έβλεπα το σώμα μου να αλλάζει, είχα πάρει 15 κιλά και μέχρι να γεννήσω έφτασα σχεδόν τα 19 κιλά. Το ήξερα ότι ξεπέρασα το όριο όμως αισθανόμουν ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό. Παρόλ αυτά ένιωθα πολύ άσχημα. Τα ρούχα μου δεν μου έκαναν όπως καταλαβαίνεις με τίποτα. Ότι κι αν επέλεγα να φορέσω, αισθανόμουν τεράστια. Κοιταζόμουν στον καθρέφτη, παρατηρούσα τη γραμμή που είχε σχηματίσει η κοιλιά μου, τον οφαλό μου, το σώμα μου ολόκληρο και ήθελα να βάλω τα κλάματα! Το ξέρω… Ήμουν υπερβολική και φαντάζομαι αυτό δεν το βίωσα μόνο εγώ. Κι όμως, μέσα σε αυτό το σώμα κρατούσα για 9 μήνες την υπέροχη κόρη μου. Με αυτό το σώμα κατάφερα να την φέρω στη ζωή. Και αυτό το σώμα τα κατάφερε πολλές φορές να αντεπεξέλθει σε διάφορες καταστάσεις. Γι αυτό, εάν εγκυμονείς και βλέπεις το σώμα σου να αλλάζει, μην σε παίρνει από κάτω. Να το αγαπάς, να το φροντίζεις και να είσαι περήφανη για αυτό… Και τα περιττά κιλά, η χαλάρωση κι ότι άλλο σε απασχολεί, με θέληση και υπομονή, φεύγουν. Κι αν το καλοσκεφτείς, ζεις ελάχιστες φορέ στη ζωή σου αν είσαι τυχερή, την μοναδική εμπειρία και διαδρομή μιας εγκυμοσύνης».